Unia Europejska wprowadziła zasady etykietowania produktów żywnościowych, by pomóc konsumentom w podejmowaniu świadomych decyzji. Przepisy zostały przygotowane tak, aby zapewnić wszechstronną informację o kupowanych produktach. Poza informacjami wymaganymi przez prawo producenci mogą zamieszczać wszelkie dodatkowe informacje, o ile są one zgodne z prawdą i nie wprowadzają konsumenta w błąd. Istnieją przepisy regulujące etykietowanie wszystkich produktów żywnościowych, jak też przepisy szczególne dotyczące mięsa, alkoholu i łatwo psującej się żywności.
Nazwa musi zawierać informację o stanie fizycznym produktu żywnościowego lub o specyficznej metodzie przetworzenia, której został poddany (sproszkowany, mrożony, skoncentrowany, wędzony itp). Jeśli produkt poddano działaniu promieniowania jonizującego, nazwa zawsze musi zawierać wzmiankę na ten temat. Wszystkie składniki muszą być wymienione w porządku malejącym według ich wagi (z wyjątkiem mieszanek owoców lub warzyw), z uwzględnieniem znanych składników wywołujących reakcje alergiczne (np. orzechy ziemne, mleko, jaja, ryby). W przypadku składników opisanych przez nazwę produktu (np. zupa pomidorowa), w formie obrazka lub słownie (np. z truskawkami), albo mających podstawowe znaczenie dla charakterystyki danego produktu (np. % mięsa w gołąbkach) należy podać także ich zawartość procentową.
Daty podane po sformułowaniach „zużyć do” i „najlepiej spożyć przed” wskazują, w jakim okresie produkt jest świeży i jego spożycie jest bezpieczne. Wyrażenie „zużyć do” stosowane jest w przypadku szybko psującej się żywności (np. mięsa, jaj, nabiału). Wszystkie opakowane produkty świeże posiadają datę „zużyć do”. Nie należy spożywać produktów po dacie „zużyć do”, gdyż grozi to zatruciem pokarmowym. Wyrażenie „najlepiej spożyć przed” stosowane jest w przypadku żywności, która może być dłużej przechowywana (np. płatków zbożowych, ryżu, przypraw). Spożycie produktu po tej dacie nie jest niebezpieczne, ale może on zacząć tracić smak i zmieniać konsystencję.
Nazwa i adres producenta, pakującego lub importera muszą być wyraźnie wymienione na opakowaniu, wskazując konsumentowi podmiot, z którym należy się skontaktować w razie ewentualnego roszczenia lub w celu uzyskania dodatkowych informacji o produkcie.
Użycie na etykiecie określenia „ekologiczny” jest ściśle regulowane przez przepisy UE. Można się nim posługiwać tylko w odniesieniu do określonych metod produkcji żywności, zgodnych z wysokimi normami w zakresie ochrony środowiska i chowu zwierząt. Logo europejskie „Rolnictwo ekologiczne-system kontroli WE” może być używane przez producentów spełniających wymagane warunki. Zamieszczenie na etykiecie informacji o genetycznym modyfikowaniu żywności jest obowiązkowe w przypadku produktów zawierających ponad 0,9 % tych organizmów. Wszystkie substancje pochodzące z GMO muszą być wymienione na liście składników jako „genetycznie zmodyfikowane”.